Uganuće se klasifikuje u tri kategorije:
1. Istegnuće ligamenata (distenzija)
2. Delimično kidanje ligamenata (parcijalna ruptura)
3. Potpuno kidanje ligamenata (kompletna ruptura)
U zavisnosti od izraženosti otoka i sposobnosti oslanjanja na povredjenu nogu nakon povrede možemo se orijentisati o težini povrede. Ukoliko je otok blago izražen i moguć je hod sa poštednim oslanjanjem na povredjenu nogu povreda je istegnuće ligamenata.
U slučaju velikog otoka i nemogućnosti oslonca na nogu najverovatnije se radi o kidanju ligamenata. Kod ovakvih povreda najvažnije je ne prevideti mogući prelom koštanih struktura (potrebno uraditi rendgen snimak skočnog zgloba).
Pregledom lekara utvrdjuje se postojanje bolne osetljivosti u predelu koštanih struktura zgloba (sumnja na prelom), kao i kompetentnost ligamenata skočnog globa (nestablinost skočnog zgloba).
Povrede skočnog zgloba sa kidanjem ligamenata uzrok su nestabilnosti zgloba, što se proverava posebnim testovima.
Najveći problem u lečenju težih uganuća skočnog zgloba (pokidani ligamenti) predstavlja mogućnost nastanka hronične nestabilnosti zgloba sa čestim ponavljanim uganućem.
Нема коментара:
Постави коментар